มองเห็นความงามของผีเสื้อ
ใยจงเกลียดจงชังหนอนผีเสื้อ
บ้างฉีดพ่นยาฆ่าหนอนฆ่าแมลง
ใคร่รบราฆ่าฟันให้ตายกันไปข้าง
ราวกับว่าจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้
โถ….ชะตากรรม
เจ้าหนอนน้อยผู้น่าสงสาร
แต่ที่น่าสงสารเสียยิ่งกว่าหนอนผีเสื้อ
คือคนที่ดวงใจมืดบอดถูกบดบังฉาบทา
ไปด้วยมายาคติ
จนมองไม่เห็นความงดงาม
ของธรรมชาติ….
กว่า 10 ปี ที่ผมปลูกต้นไม้สร้างสวนป่าวนเกษตรด้วยหลักเกษตรกรรมธรรมชาติและหลักเกษตรเชิงนิเวศ
ผมพยายามหาต้นไม้ชนิดต่างๆมากมาย
ที่ผีเสื้อชอบมาวางไข่ที่หนอนผีเสื้อชอบกินยอดกินใบมาปลูกในสวน ปะปนกันไปกับไม้ชนิดต่างๆ เพื่อชักจูงให้ผีเสื้อเข้ามาอยู่ในสวน
คูน ขี้เหล็ก มะนาว พะยูง สะแกนา ฯลฯ
ผ่านมาจวบจนถึงวันนี้
ต้นไม้ที่ผมปลูกกว่าหมื่นต้น
ได้เติบโตกลายเป็นป่าใหญ่
ราวกับว่าเป็นวิมานในม่านป่า
ของเหล่าผีเสื้อน้อยใหญ่ที่พากันโบยบิน
อวดโฉมนับหมื่นตัว
ผมไม่รู้หรอกว่าเวลาที่ผีเสื้อนับหมื่นตัว
สยายปีกนั้นมันจะสะเทือนไปถึงดินแดนใด
แต่ผมหวังว่ามันอาจจะสร้างความรู้สึก
ทุ้มอยู่ในใจให้แก่ผู้พบเห็น
มันอาจทำให้เขาเห็นถึงความเชื่องโยง
ของระบบนิเวศป่า
เห็นถึงความเชื่อมโยงหนอนผีเสื้อกับต้นไม้ เห็นถึงความเชื่อมโยงของผีเสื้อกับดอกไม้
และทำให้เขามองเห็นความงดงาม
ของธรรมชาติ
“ไม่ใช่มองเห็นเพียงความงามของผีเสื้อ”
#กวีนอนนา ผู้ไม่หิวแสงแต่ชอบ
แสดงกล้ามดาก
#เกษตรกรรมธรรมชาติ
#เกษตรเชิงนิเวศ
#siamstr
ผมเองก็กลัวหนอนผีเสื้อไม่กล้าจับ
แต่ผมไม่ได้จงเกลียดจงชังมัน ไม่ได้ทำร้ายทำลายมัน
เพราะรู้ว่าวันหนึ่งมันจะกลายเป็น
ผีเสื้อที่สวยงามและมีคุณประโยชน์
ต่อธรรมชาติ…
เวลาหนอนผีเสื้อลงกินใบต้นพะยูงนั้น
สุดสะพรึงมาก แต่ละต้นมีหนอนผีเสื้อเป็นพันๆตัว กินจนใบพะยูงเกลี้ยงทั้งต้น
แต่หลังจากนั้นไม่นาน
ต้นพะยูงก็จะแตกยอดใหม่
แล้วฝูงผีเสื้อนับหมื่นๆตัว
ก็จะโบยบินโอดโฉมไปทั่วทั้งสวนป่า
ราวกับว่าอยู่บนสรวงสวรรค์
ในอุดมคติของผู้คนทั่วไป…
