เมื่อครั้งยังเป็นเด็กเคยสะสมของเล่น
เติบโตมาจึงรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
ของเล่นนั้นก็หมดความหมาย
แจกให้ลูกหลานเด็กๆไป
ไม่เก็บมาพะรุพะรังชีวิต
เมื่อเริ่มเป็นวัยรุ่นเริ่มสะสมของแต่งกาย
รองเท้า กางเกงยีนส์ สร้อย แหวน เสื้อผ้า นาฬิกา เติบโตมาจึงรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
สิ่งไหนไม่ได้ใช้ไม่จำเป็นก็แบ่งปัน
ตกทอดให้ลูกหลานที่เขาจำเป็นได้ใช้
ไม่เก็บมาสะสมให้พะรุงพะรังชีวิต
มีเฉพาะที่ต้องใช้ต้องใส่จริงๆ
เมื่อเริ่มเล่นกีตาร์เล่นดนตรี
เห็นมือกีต้าร์หลายคนสะสมกีต้าร์เต็มบ้าน
รุ่นหายากรุ่นแพงๆรุ่นดีๆมากมาย
ก็อยากจะมีกีต้าร์เยอะๆเหมือนเขา
เติบโตมาจึงรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
กีต้าร์ตัวไหนไม่ได้ใช้ก็เริ่มขายบ้าง
ให้หลานบ้างให้สาวๆบ้าง
ไม่เก็บสะสมให้พะรุงพะรังชีวิต
มีไว้เฉพาะที่จำเป็นต้องใช้ก็พอ
ปัจจุบันยืมกีต้าร์เพื่อนดีด
ของตัวเองดีๆแจกสาวๆหมด เฮ้อออ
เมื่อได้เริ่มอ่านหนังสือดีๆมากมาย
เริ่มเก็บเริ่มสะสมหนังสือต่างๆ
ตั้งใจจะเก็บไว้เป็นของตกแต่งห้องไปเสียอีก
แล้วตกทอดให้รุ่นลูกรุ่นหลานให้ได้อ่านเหมือนเรา เติบโตมาจึงรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
เริ่มแบ่งปันหนังสือต่างๆให้เพื่อนให้คนรู้จัก
ไม่เก็บมาสะสมไว้แต่ผู้เดียว
ไม่คิดจะเก็บหนังสือให้เต็มบ้าน
ด้วยหวังให้เป็นของสะสมของตกแต่ง
เมื่อเริ่มปลูกต้นไม้สร้างสวนป่า
แรกๆก็มีความคิดอยากมีพันธุ์ไม้หายากต่างๆ
ให้เต็มสวนไปหมดทั้งพืชผักต่างๆ
ใช้เวลาอยู่หลายปีจึงปลดเปลื้องวางความคิดนี้ได้ เมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไรต้นไม้ต่างๆพืชผักต่างๆ ผลไม้ต่างๆเราไม่จำเป็นต้องมีให้มากที่สุด หรือมีให้ครบทุกชนิดก็ได้
ต้นไม้ก็เอาเฉพาะที่เราจำเป็นต้องใช้งานใช้ประโยชน์ สมประสงค์กับสวนเราจริงๆเหมาะกับพื้นที่เราจริงๆ พืชผักผลไม้ก็เอาเฉพาะชนิดที่เราชอบเราต้องกินต้องใช้จริงๆ
พิจารณาตนเองอยู่นานสองนาน
มั่นใจว่าเราเองได้ปลดเปลื้องพันธนาการ
จากการสะสมสิ่งของต่างๆอันจะพะรุงพะรัง
ชีวิตได้หมดแล้ว
เมื่อไม่มีสิ่งของอันไม่จำเป็นพะรุงพะรังชีวิต
ชีวิตก็ย่อมง่ายเบาสบายเคลื่อนไหวได้
คล้องแคล้วว่องไว
แต่เผลอเพียงแป๊ปเดียวจอกเหล้าเต็มบ้าน
มันมาแต่ไหนอีกกกก เฮ้ออออ
แล้วตำนานแจกจอกก็เริ่มต้นขึ้น.....
#กวีนอนนา ผู้ไม่หิวแสงแต่ชอบ
แสดงกล้ามดาก
#siamstr
ปลดเปลื้องในสิ่งที่ควรปลดเปลื้อง
สะสมในสิ่งที่ควรสะสม
อย่าพันธนาการพะรุงพะรังตน
ไปด้วยสิ่งของอันไม่จำเป็น
นิสัยจน
นิสัยรวย
ให้รู้ตัว
ให้รู้ตน
รู้เหตุผล
รู้พอประมาณ
รู้กาลเวลา
หากปรารถนาสู่เสรีชน….
