ZTherDay on Nostr: ไหนๆ ช่วงนี้ชาวนกกระจอกเทศ ...

ไหนๆ ช่วงนี้ชาวนกกระจอกเทศ ก็แมสมากขึ้นแล้ว ลองเล่าคอนเทนต์ที่ย่อยง่ายๆ นอกจากไลฟ์สไตล์ดีกว่า ผมว่าน่าจะมีหลายๆ คนแหละชอบฟังเรื่องผี

ผมขอย้อนไปช่วงวัยประถมละกัน ณ โรงเรียนที่หนึ่ง ที่ติดกับแม่น้ำใหญ่ทางภาคอีสาน โรงเรียนเป็นโรงเรียนประถมชื่อดังของตัวจังหวัดเลยครับ มีชั้นเรียนตั้งแต่อนุบาล ยันประถม 6 เชื่อว่าทุกคนน่าจะเคยฟังเรื่องผี เรื่องเล่า เรื่องหลอนในโรงเรียนกัน แต่ยังไม่เคยเจอกับตัว ตอนนั้นผมอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ซึ่งใกล้จะเรียนจบแล้ว เป็นเรื่องปกติที่เราจะมีการโดดเรียนไปเล่นการ์ดยูกิ ออกไปซื้อขนมนอกโรงเรียน หรือ “ ล่าท้าผี” กันอยู่แล้วเป็นเรื่องปกติ ซึ่งในโรงเรียนผมมีเรื่องผีประมาณ 2-3 เรื่อง (เอาไว้เล่าทีหลังละกัน เป็นเรื่องสั้นๆ)

ซึ่งอยู่มาวันนึง มีการก่อสร้าง ต่อเติมตึก และโรงยิมที่โรงเรียน ซึ่งโรงยิม จะอยู่ตรงข้ามตึก มีรั้วกั้น ระหว่างตึกกับโรงยิม และที่ต้นไทรต้นใหญ่มากๆ ต้นอยู่กับรั้ว แล้วมีเหมือนแอ่งน้ำเล็กๆ ซึ่งเขาต้องถมตรงนั้น ช่วงนั้นการก่อสร้างก็ราบรื่นดีครับ ไม่มีอะไร มีแค่ประกาศทางโรงเรียนว่าห้ามไปยุ่งแถวนั้นเลย กลัวเด็กๆ ได้รับบาดเจ็บ

จนวันนึง ผมกับเพื่อนได้หนีเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ แล้วไปที่ห้องน้ำชาย ( อยู่ใกล้กับโรงยิม ) ตอนนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งอยากเข้าห้องน้ำ ซึ่งเป็นเรื่องปกติในสมัยนั้น ที่เราจะไปเฝ้าเพื่อนๆ กัน แล้วอยู่ๆ ทุกคนได้ยินเสียงเด็กผญ ร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ ที่ห้องแรกที่โดนล็อคอยู่ ผมและเพื่อนๆ ก็ตะโกนถามว่า “ น้องๆ เป็นอะไรไหม ” น้องก็ร้องไห้ต่อ ไม่ตอบพวกผม พอเพื่อนที่เข้าห้องน้ำเสร็จออกมา พวกผมก็บอกว่า “ เห้ยมึงได้ยินไหม มีคนร้องไห้ ” ซึ่งเพื่อนก็ได้ยินเหมือนพวกผม ด้วยความที่เพื่อนคนนั้นตัวสูง และห้องน้ำไม่มีเพดาน ( คิดภาพห้องน้ำโรงเรียนทั่วไป ที่มีระยะห่างระหว่างเพดานกับหลังคาค่อนข้างเยอะ ) พวกผมเลยให้เพื่อน ปีนขึ้นไปดู ( ด้วยความเป็นห่วงจริงๆ ) ปรากกฏว่า เพื่อนเห็นน้องผญ นั่งร้องไห้จริงๆ ซึ่งพวกผมคิดเลยว่า เห้ย เราต้องช่วยน้องแล้ว น้องอาจจะเป็นอะไรสักอย่าง ( ความคิดของเด็ก ป.6 ในตอนนั้น ) พวกผมได้ถีบประตูเพื่อเข้าไปหาห้อง ปรากกฏว่า น้องหายไป ไม่มีใครเลย ( แต่ห้องน้ำล็อคอยู่จริงๆ นะครับ ) พวกผมมองหน้ากันแล้ววิ่งออกมาไปทางโรงยิม คุยกันว่า โดนกันแล้วแน่ๆ หลังจากผ่าน ไปอีกประมาณ 3 เดือน

ทางโรงเรียนมีกิจกรรม เข้าค่ายลูกเสือที่โรงเรียน เราต้องนอนโรงเรียนกัน 3 วัน 2 คืน พวกผมได้นอนที่ตึกอนุบาล จะอยู่บริเวณโรงอาหาร ที่ติดกับห้องน้ำที่พวกผมเจอ “น้องคนนั้น” และโรงยิม การเข้าค่ายผ่านไปได้ด้วยดีครับ จนคืนวันสุดท้าย มีอาจารย์คนนึง ร้องตะโกนเสียงดังกลางโรงอาหาร ด้วยความที่พวกผมยังไม่นอน เลยเปิดหน้าต่างออกไปดู ปรากฏว่า เจออาจารย์คนนั้น ร้องไห้เสียงเหมือนเด็กผญ ตะโกนว่า “ หนูอยากกลับบ้าน ช่วยหนูด้วย ” แล้วลงไปนอนกับพื้นดิ้นๆ อยู่กลางโรงอาหาร ทำให้อาจารย์คนอื่นๆ วิ่งมาแล้วช่วยกันพยุงอาจารย์คนนั้นกลับที่ แล้วบอกกับเด็กๆ ที่มุงดู ( ไม่ได้มีแค่พวกผมหรอกที่ยังไม่นอน ) ว่า อาจารย์แค่เมาหนักไปหน่อย เห็นไหมเหล้ามันทำให้คนขาดสติ จำไว้นะว่าไม่ดี ( แหนะยังมีแวะสอน ) ซึ่งคืนนั้นผ่านไปครับ และ 2 สัปดาห์ผ่านมา มีตำรวจมาเต็มใต้ต้นไทรของโรงเรียน และทุบพื้นปูน (ที่เป็นบ่อน้ำก่อนหน้านี้ เขาได้ถมไปแล้ว) พวกผมก็แอบไปดู ปรากฏว่า มีการทุบปูนแตกหมด แล้วขุดลงไป เจอเหมือนอะไรสักอย่าง มีคนร้องไห้ มีคนอุ้ม “บางสิ่ง” ที่ห่อผ้าขาวออกมา และพวกผมก็โดนไล่ออกมา ด้วยความที่ผมสงสัยมากๆ เลยไปถามคุณพ่อที่ค่อนข้างสนิทกับ ผ.อ ได้ความว่า

“ มีเด็กประถมผู้หญิงคนหนึ่ง หายตัวไปได้หลายเดือนแล้ว พ่อแม่ตามหายังไงก็ไม่เจอ ได้แจ้งความไว้แล้ว แต่ก็ยังไม่เจอ (ช่วงนั้นมีโจรลักพาตัวบ่อยๆ ที่ชอบขับรถตู้มารับเด็กไปหลังเลิกเรียน ) ทำให้พ่อแม่เข้าใจว่า ลูกโดนลักพาตัวไป แต่ก็มีเหตุการณ์วันเข้าค่ายลูกเสือนั้นละ ที่อาจารย์ร้องงอแงเหมือนเด็ก ทำให้อาจารย์บางคนไปเล่าให้พ่อแม่เขาฟัง พ่อแม่เขาเลยไปหาหมอดูคนหนึ่ง และถามว่าลูกเค้าไปไหน หายไปไหน อยู่ที่ไหน หมอดูจึงบอกว่าอยู่ที่โรงเรียนนั้นละ สรุปคือ น้องอาจจะแอบไปเล่น จนตกลงไปในบ่อ แล้วโดนดิน โดนปูนโบกทับอีกที แล้วไม่มีใครเห็น” เรื่องทั้งหมดก็ประมาณนี้ครับ หลังจากวันนั้นแล้ว ต้นไทรตรงข้ามโรงยิม ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้อีกเลย
#siamstr #Thailand