kuli on Nostr: ...

"อะไรทำให้พี่ก้าวข้ามความอยากตายมาได้เหรอ ?"

เด็กสาวคนหนึ่งถามคำถามที่ยากจะอธิบายกับฉันผู้ผ่านพาร์ทหนึ่งของชีวิตมาได้ ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่ผมยาวสีดำกับรอยยิ้มสดใสทำให้ฉันอดที่จะตอบคำถามเธอไม่ได้

'ดนตรีและหนังสือ'

ฉันตอบเพียงเท่านั้นพลางนึกถึงช่วงเวลาอันเลวร้ายที่ถูกช่วยเหลือจากผู้คนรอบข้างทั้งรู้จักและไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ

ในขณะที่ฉันอยู่ในภาวะของอาการป่วย ฉันไม่รู้สึกถึงความหวังใดๆในชีวิต ไม่มีจุดมุ่งหมาย ไม่มีอะไรทั้งนั้นนอกจากนอนหลับไป

ใครๆมันก็กลัวที่จะตายทั้งนั้นแหละ ยกเว้นเสียแต่การมีชีวิตอยู่จะทรมานเสียยิ่งกว่าตาย

"เคล็ดลับของการมีชีวิตอยู่คืออะไรรู้ไหม?"

ฉันย้อนถามกลับไปยังเด็กหญิงที่ส่ายหัวแม้รอยยิ้มยังไม่จางหายไป

"การได้รู้และเข้าใจ.. มนุษย์น่ะ ไม่ได้กลัวอะไรมากมายหรอก เขาเพียงแต่กลัวในสิ่งที่เขาไม่รู้และไม่เข้าใจ หลายบาดแผลที่เกิดขึ้น มันจึงต้องใช้เวลาเพื่อที่จะรู้สึก"

"พี่น่าจะพูดอะไรที่เด็กเล็กพอเข้าใจได้หน่อยนะ หนูไม่ได้อ่านตำราขงจื้อหื้ออยู่มาเป็นร้อยปีนะ" เด็กหญิงป่องแก้มบ่นคำตอบที่เธอยังไม่อาจเข้าใจได้ในตอนนี้

"อืม.. งั้นก็พี่ชอบฟังเพลง มันทำให้พี่มีความรู้สึกหลายหลาก จะดีหรือเศร้าอยู่ที่พี่จะกดฟัง ส่วนหนังสือก็อ่านๆไป ถ้าเข้าใจก็จะเข้าใจเอง ถ้าไม่เข้าใจก็แค่ไปหาอ่านเล่มอื่น พี่ทำแค่สองอย่างนี้ สำหรับพี่มันก็ไม่ได้อยากตายแล้ว โอเคไหม?"

"ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"ตัวแปรสำคัญ ขึ้นอยู่กับเวลาจ้ะ :)"

#siamstr #นิยายคุณกุลิ