ช.ชรา ศิลป์สมุทร on Nostr: ตั้งแต่คราวก่อนนั่น ...

ตั้งแต่คราวก่อนนั่น
เสมอหมั่นดอกคำเว้า
อ้ายเลยอุกอั่งเอ้า
ย้อนคำเว้าผู้รังคน

โดนปานซาติ
ผ่านซาติสิเวียนว่าย
สิบ่คลายฮักมั่น
ปานว่าดาวนั่นเคียงเกิ้ง

คล้อยปีผ่าน
อ้ายนั่งเพ้อพรรณนา
แหงนเบิ่งฟ้า
ย้อนคำเว้าต่าวคืนหลัง

ร้อยความคึด
พันเหตุผลบ่แล้วได้
จักว่าเป็นจั่งใด๋ดอกความฮัก
จักว่าเป็นจั่งใด๋ดอกความฮัก
ส่ำเคิ่งซาติกะบ่กวม

ความฮักความหวัง
สุดท้ายพังทะลาย
ความฝันกลับกลาย
เหลือเพียงความจริงแท้

วันคืนล่วง
ใจเจ้าล่วงเปลี่ยนผันแปร
ประสาหยังคำฮักแท้
จากลมปากผู้รังคน

เจ็บเด้เจ็บ
เจ็บใจกว่าไม้ถั่ง
เทิงความฮักความหวัง
ผุพังหมุ่นอุ้ยปุ้ย

มืดอื้อคื้อ
หล่านางเอ๋ยเหมิดทางไป
จักสิเฮ็ดจั่งใด๋ดอกใจนี้
จักสิเฮ็ดจั่งใด๋ดอกใจนี้
ให้ลืมได้บ่คึดนำ

#กวีนอนนา ผู้ไม่หิวแสงแต่ชอบ
แสดงกล้ามดาก

#siamstr

บทกวีตอนหนึ่งของเพลง #ผู้บ่าวนอนนา
เขียนไว้เมื่อปี 2556

ว่าแล้วก็คิดถึงบรรยากาศคืนวันเก่าๆ
หว่านแหหาปลามาย่าง ทำไก่อบฟาง
ก่อกองไฟผิง นั่งล้อมวงสาดเหล้าลงคอ
แล้วนอนหลับไหลอยู่ใต้แสงจันทร์

ย้อนอ้ายนอนนาบ๊อ…..