อ่านหนังสือให้ถูกเล่ม
คบเพื่อนที่ควรคบ
และอยู่ในสถานที่เหมาะสมแก่ตน
เพราะอาจารย์ที่เรานับถือเป็นแบบอย่างชีวิต
หนังสือที่เราอ่านเพื่อนที่เราคบสถานที่ที่เราอยู่
จะบ่มเพาะความเป็นตัวเรา
ผมอ่าน “คู่มือมนุษย์” ของท่านพุทธทาส
ผมอ่าน “พุทธธรรม” ของท่าน ป.อ ประยุทธ์ โต ผมจึงพอเข้าใจว่าพุทธศาสนาแท้จริงนั้น ไม่งมงาย ไม่มีอภินิหาร ไม่มีความเชื่อ มีแต่หลักความจริงตามธรรมชาติ พูดกันด้วยหลักเหตุและผล
ผมอ่าน “ปฏิวัติยุคสมัยด้วยฟางเส้นเดียว” ของมาซาโนบุ ฟูกูโอกะ ผมจึงพอเข้าใจคำว่าเกษตรกรรมแบบธรรมชาติ เกษตรเชิงนิเวศ เกษตรกรรมแบบไม่กระทำ เกษตรกรรมที่ปล่อยให้ธรรมชาติได้ทำหน้าที่ของมันตามธรรมชาติ เราจะได้เก็บเอาเวลาไว้ไปคุยกับดวงตะวัน
ผมอ่าน “โจนาธาน ลิฟวิงสตันนางนวล” ของริชาร์ด บาร์ก ผมจึงพอเข้าใจว่า นกนางนวลที่มีปีกสามารถโบยบินได้นั้น คงไม่ได้มีปีกไปเพื่อจะบินหาปลากินไปวันๆ มนุษย์ก็คงเช่นกันคงไม่ได้มีชีวิตเพื่อทำมาหากิน หาเงินหาทองไปวันๆ
ผมอ่าน “ปรัชญาชีวิต” ของคาลิล ยิบราน
ผมจึงพอเข้าใจว่าที่มหาวิหารดำรงอยู่ได้นั้น ก็ด้วยเสาของมหาวิหารนั้นอยู่ห่างกัน
ผมอ่าน “1984 มหานครแห่งความคับแค้น” ของจอร์จ ออร์เวลล์ ผมจึงพอเข้าใจว่าอิสรภาพในการใช้ชีวิตนั้นสำคัญเพียงใด
ผมอ่าน “เซเปียนส์ ประวัติย่อมนุษยชาติ” ของยูวาล โนอา ฮารารี่ ผมจึงพอเข้าใจว่า ทำไมเมื่อมนุษย์เริ่มรู้จักการเพาะปลูก อิสรภาพในการใช้ชีวิตของมนุษย์กลับเริ่มหายไป
ผมอ่าน “Foundation สถาบันสถาปนา” ของไอแซค อาซิมอฟ ผมจึงพอเข้าใจว่า ทางเลือกและการที่เรามีสิทธิ์ที่จะเลือกนั้นสำคัญเพียงใด
ผมอ่าน “นวลนาง นิยายรักฉบับบ้านนา”
ผมจึงรู้ว่า จินตนาการนั้นสำคัญกว่าความรู้
ผมอ่าน “ สิทธารถะ” ของเฮอร์มานน์ เฮสเส
ผมจึงรู้ว่า การออกไปใช้ชีวิตนั้น สำคัญกว่าการอ่านตำหรับตำราร้อยเล่มพันเล่ม
ว่าแล้วก็วางตำหรับตำราอาบน้ำอาบท่า
ล้างหน้าแปลงฟันเตรียมตัวออกจากป่า
สู่สถานเริงรมย์….
#กวีนอนนา ผู้ไม่หิวแสงแต่ชอบ
แสดงกล้ามดาก
#siamstr
คืนนี้บุญกฐินหมู่บ้านใกล้ๆกัน
มีหมอลำซิ่งมาแสดง
ว่าจะไปโชว์กล้ามดาก
หน้าฮ้านหมอลำจักหน่อย
😄😄😄
