ใครที่เคยอยู่ใกล้ผมมานาน ก็คงพอจำได้ว่าผมมักจะพูดยาว เวลาความคิดมันไหล ผมก็อยากแบ่งปันให้ครบ บางคนเรียกเล่นว่า Jakk 8 ชั่วโมง ด้วยรอยยิ้มที่ไม่ได้มีความเหนื่อยล้าปนอยู่เลย
คนกลุ่มหนึ่งเคยนั่งฟังผมพูดถึงโลกที่ยังไม่มีจริง ความคิดที่ไกลเกินจะจับต้องได้ ความฝันที่ยังไม่มีใครเรียกชื่อมันถูก
แต่พวกเขาก็นั่งฟัง ไม่เคยขัดจังหวะ
ไม่เคยมีแววเบื่อในสายตา
หลายครั้ง.. ผมพูดถึงสิ่งที่ยังไม่มีรูป ไม่มีแบบ ไม่รู้จะเริ่มยังไง แต่พวกเขากลับเป็นคนพาชีวิตของมันให้ลุกขึ้นเดิน พวกเขาเอาความคิดไปลงมือ เอาคำพูดไปทำให้เกิดผล พอถึงตอนนั้น ผมไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรต่อเลย
ผ่านมาหลายปี.. ทุกอย่างที่เคยดูเหมือนไกลเกินจริงค่อยๆ ก่อรูปขึ้นมาทีละนิด ไม่ใช่ด้วยมือผมคนเดียว มันเป็นฝีมือร่วมของคนที่กล้าเอาหัวใจของตัวเองวางลงไปในสิ่งที่ยังไม่มีหลักฐานว่าสมควรจะเชื่อ
พวกเขาทำให้ผมกลายเป็นใครบางคนโดยที่ไม่ต้องยกย่อง
และวันหนึ่ง.. พวกเขาก็ส่งตุ๊กตาม้าสีชมพูตัวหนึ่งมาให้ พร้อมกับชื่อที่ทำให้ทุกคนหลุดหัวเราะ ม็อตโต้ที่ตั้งขึ้นว่า “พี่ม้าขี้โม้”
นี่คงไม่ใช่ถ้อยคำสวยงามนัก แต่ก็เต็มไปด้วยมิตรภาพที่ตรงไปตรงมา เป็นอารมณ์ขันที่เบ่งบานจากความผูกพันมากกว่าความประชด
ผมไม่รู้สึกว่าอะไรของเราถูกทำให้กลายเป็นเรื่องล้อเล่นเลย
ตรงกันข้าม.. ผมรู้สึกว่าเรากำลังแบ่งปันความรักในภาษาของพวกเราเอง พวกเขาไม่ได้มองว่าสิ่งที่ผมพูดคือการขายฝัน พวกเขาเห็นว่าทุกอย่างเคยเกิดขึ้นจริง และยังคงเกิดขึ้นได้ ถ้าเรายังเชื่อในกันและกัน
อีกไม่กี่วัน.. พี่ม้าจะได้เปิดตัวที่พัทยา
ในงานที่พวกเขาตั้งชื่อว่า “ลานเพื่อนเรา”
มันอาจไม่ใช่งานใหญ่ ไม่ใช่งานที่หวังผลอะไร
เป็นแค่จุดนัดพบของคนที่อยากได้ยินเสียงกันตรง ๆ คนที่มีอะไรบางอย่างคล้ายกันในใจโดยไม่ได้นัดหมาย
ผมเองก็จะไป และมันจะไม่มีป้ายโอ่อ่า ไม่มีเวทีอลังการ ไม่มีชื่ออะไรแปลก ๆ ให้ต้องทำความเข้าใจ
ผมอยากให้พวกคุณมากันนะครับ ไม่ใช่เพราะต้องมา แต่อยากให้มาเพราะคุณอยากมาจริง ๆ
ถ้าใจคุณยังรู้สึกบางอย่างตอนอ่านข้อความนี้
นั่นก็คงเพียงพอแล้ว...
#Siamstr